Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

Σχεδιαγράμματα εκθέσεων (1)




                                                 Θέμα: Το σχολείο μου

  1. Σε ποια συνοικία βρίσκεται (όνομα, οδός, αριθμός)
  2. Έχει αυλή και πώς είναι; (μεγάλη, μικρή, κυκλική, τετράγωνη)
  3. Με τι είναι περιφραγμένη (τοίχος, κάγκελα, σύρμα κ.τ.λ.)
  4. Η εξωτερική εμφάνιση του σχολείου (στέγη, πόρτες, παράθυρα κ.τ.λ.)
  5. Το εσωτερικό του (διάδρομος, αίθουσες, γραφεία κ.τ.λ.)
  6. Σχολικός κήπος – ύδρευση – γυμναστήριο
  7. Τι αισθάνεσαι για το σχολείο σου (τώρα, όταν θα φύγεις)
  8. Το αγαπάς και για ποιο λόγο;
  9. Τι θυμάσαι όταν πρωτοπήγες στο σχολείο;



                                                   Θέμα: Το σπίτι μου

  1. Πού βρίσκεται το σπίτι σου (πόλη, χωριό, συνοικία, οδός, αριθμός)
  2. Είναι μονοκατοικία ή διαμέρισμα σε πολυκατοικία;
  3. Πόσα χρόνια μένεις σε αυτό το σπίτι (ιδιόκτητο ή με ενοίκιο)
  4. Πώς είναι το εξωτερικό του (αυλή, τοίχοι, στέγη, παράθυρα, βεράντες κ.τ.λ.)
  5. Πώς είναι το εσωτερικό του (χολ, δωμάτια, κουζίνα κ.τ.λ.)
  6. Τα αντικείμενα που υπάρχουν στα δωμάτιά του (έπιπλα κ.τ.λ.)
  7. Κήπος, δένδρα, λουλούδια, γλάστρες
  8. Ασανσέρ, τηλέφωνο, καλοριφέρ (ή σκάλα, σόμπες, κ.τ.λ.)
  9. Τι αισθάνεσαι για το σπίτι σου (αγάπη, ασφάλεια, ζεστασιά το χειμώνα, νοσταλγία όταν φεύγεις για λίγο από κοντά του κ.τ.λ.)
  10. Τι άλλα γεγονότα που έγιναν στο σπίτι σου θυμάσαι (γιορτές, κ.τ.λ.)
  11. Αν ξέρεις κάποια παροιμία ή ποίημα για το σπίτι.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2018

Εξάσκηση στη Γλώσσα Δ΄ ΤΑΞΗ (7) Απλές και σύνθετες προτάσεις

           
                                                         Απλές και σύνθετες προτάσεις 

ΟΝΟΜΑ:_________________________

Απλές είναι οι προτάσεις που έχουν:

Υποκείμενο + ρήμα
ή
Υποκείμενο + ρήμα + αντικείμενο
ή
Υποκείμενο + ρήμα + κατηγορούμενο

Σύνθετες είναι αυτές που έχουν περισσότερα από ένα:

Υποκείμενα
ή
Αντικείμενα
ή
Κατηγορούμενα


1. Γράψε δίπλα από τις προτάσεις, ποια είναι απλή και ποια σύνθετη.

Ο πατέρας ξεκουράζεται.    ____________________   
Ο πατέρας και ο Γιάννης ξεκουράζονται.   ___________________
Ο Γιάννης διαβάζει ένα βιβλίο.   ___________________
Ο Πέτρος είναι έξυπνος και δραστήριος.   __________________
Ο Λευτέρης είναι δάσκαλος.   ____________________
Ο μαθητής διαβάζει το κείμενο.   _____________________
Ο πατέρας και η μητέρα έφυγαν.   ____________________
Η Μαρία παίζει κουτσό και κρυφτό.   ___________________
Τα σπίτια φαίνονταν παλιά κι ερειπωμένα.   __________________
Η Σοφία αγόρασε φρούτα, λαχανικά και πατάτες.   __________________
Το χαρτί, το μέταλλο, το πλαστικό και το γυαλί ανακυκλώνονται.   _____________
Η Στέλλα είναι καλόκαρδη κι ευγενική.   __________________
Ο Πέτρος παίζει ποδόσφαιρο.   ____________________
Ο Σωτήρης και ο Λάμπης βλέπουν τηλεόραση.   ___________________

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

Ο Ακάθιστος Ύμνος



                                                       Χαιρετισμοί της Παναγίας

    Τον  Ακάθιστο Ύμνο έψαλλαν για πρώτη φορά οι κάτοικοι της Κων/πολης στον ιερό ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους προς τη Θεοτόκο, που τους βοήθησε να σωθούν από την πολιορκία των Περσών και των Αβάρων το 626 π.Χ.
    Αποτελείται από 24 τμήματα (οίκους), καθένα από τα οποία αρχίζει με ένα από τα 24 γράμματα της αλφαβήτας (Α έως Ω). Ψάλλεται τμηματικά στις τέσσερις πρώτες εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής κάθε Παρασκευή βράδυ, ενώ την Πέμπτη εβδομάδα ψάλλεται ολόκληρος. 


                                                          Bυζαντινό Κοντάκιον

(εκκλησιαστικός ύμνος που αποτελείται από ένα προοίμιο και αρκετά τροπάρια ( τους οίκους), αφιερωμένα στον εορταζόμενο άγιο ή σε ένα σημαντικό γεγονός)


Ἦχος πλάγιος δ'

 Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
 ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
 ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε•
 ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
 ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
 ἵνα κράζω σοί• Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μετάφραση

Σε σένα, Θεοτόκε, την Υπέρμαχο Στρατηγό
εγώ η Πόλη, Σου αποδίδω με ευγνωμοσύνη 
την ένδοξη νίκη, επειδή λυτρώθηκα από τις
φοβερές συμφορές. Αλλά Συ, επειδή Έχεις
ακατανίκητη δύναμη, ελευθέρωσέ με από κάθε
είδος κινδύνου, για να Σου φωνάζω δυνατά:
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Αποτέλεσμα εικόνας για ακαθιστος υμνος

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2018

Δον Κιχώτης



    Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα (29 Σεπτεμβρίου 1547 – 22 Απριλίου 1616) ήταν Ισπανός λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του κόσμου.
    Στο έργο του ο «Δον Κιχώτης» ο ρομαντικός τρελός ιππότης, ο διασημότερος όλων των ιπποτών, καβάλα στο άλογο του τον Ροσινάντε, μαζί με τον πραγματιστή και άξεστο σύντροφό του, τον Σάντσο Πάντσα (πάνω στο γαϊδουράκι του), ζουν τις πανέμορφες περιπέτειες τους μέσα στις σελίδες αυτού του αριστουργήματος της φανταστικής λογοτεχνίας.
    Ο Αλόνσο Κιχάνο από την επαρχία Μάντσα της Ισπανίας, ένας αθεράπευτα ρομαντικός ξερακιανός γέροντας, μισότρελος από τη συνεχή ανάγνωση ιπποτικών μυθιστορημάτων, ρομάντζων και παραμυθιών, αποφασίζει να αναβιώσει τον ιπποτικό θρύλο και ξεκινά καβάλα στο ψωριάρικο άλογό του, ντυμένος με την τενεκεδένια πανοπλία του και τα αληθινά όπλα του, για να πολεμήσει το κακό, όπου το βρει, να υπερασπίσει το δίκαιο και τους αδύναμους, και να κερδίσει μ’ αυτόν τον τρόπο την καρδιά της Δουλτσινέας του, που δεν την έχει δει ποτέ.
    Μαζί με έναν χωριάτη, που τον μετατρέπει σε πιστό του υπηρέτη, τον καλοκάγαθο αλλά και κουτοπόνηρο Σάντσο Πάντσα, που τον ακολουθεί όπου πηγαίνει, καβάλα στο γαϊδουράκι του, θα μπλεχτεί στις πιο απίθανες περιπέτειες.
    Βήμα προς βήμα, μέσα από κωμικές και ταυτόχρονα τραγικές ή επικές καταστάσεις, θα αρχίσει να χάνει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και να μπαίνει όλο και πιο βαθιά μέσα στο όνειρο, στο δικό του όνειρο, μετατρέποντας όλα τα στοιχεία της καθημερινής ζωής σε στοιχεία του ονείρου του.
    Τελικά, μέσα από όλα αυτά, θα γίνει αληθινός ιππότης, ο οποίος συνήθιζε να λέει: «Τρέλα μπορεί να είναι το να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας (…) Και η μεγαλύτερη τρέλα απ όλες, να βλέπεις τη ζωή όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι (…) Να αλλάξεις τον κόσμο φίλε μου Σάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία. Είναι δικαιοσύνη!»

                                    



Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

Ο νερουλάς


Ο νερουλάς
     Ο  νερουλάς στα χωριά έπρεπε ν’ ανέβει στο βουνό να φτιάξει αυλάκια, για να έρχεται το νερό στα χωράφια για να ποτίσουν οι γεωργοί. Στην πόλη όταν τον συναντούσες είχε φορτωμένο το ζώο με γκιούμια γεμάτο νερό.
    Άλλες πάλι φορές ξεκινούσε πρωί πρωί φορτωμένος στους ώμους με δυο τενεκέδες που κρέμονταν σε ένα καμπυλωτό ξύλο. Πήγαινε στις κοινόχρηστες βρύσες, γέμιζε τους τενεκέδες και τους πήγαινε στα σπίτια των πελατών του. Έκανε πολλά κοπιαστικά δρομολόγια την ημέρα και αμειβότανε περίπου 1 δεκάρα τον τενεκέ.
    Το επάγγελμα του νερουλά διατηρήθηκε ως το 1930, οπότε ιδρύθηκε ο Ο.Υ.Θ που εφοδίασε τα σπίτια με το πολύτιμο νερό.



Ο λούστρος
   Ήταν ο άνθρωπος, που καθάριζε παπούτσια,
τριγυρνούσε στους δρόμους εδώ κι εκεί
και κουραζότανε πολύ. 
Με το κασελάκι στους παιδικούς του ώμους ολημερίς και ολονυχτίς καθάριζε παπούτσια μεγάλα και μικρά.
   Συνήθως συναντούσαμε τον λούστρο σε μέρη που σύχναζε πολύς κόσμος. Στο όμορφο κασελάκι του υπήρχαν βούρτσες και μπογιές για ένα καλό γυάλισμα παπουτσιών. Πολλές φορές αυτό το επάγγελμα το έκαναν παιδιά.
   Λούστρους πολλούς είχαμε στην πλατεία Δημοκρατίας (Βαρδάρη) στη Θεσσαλονίκη.


Ο τεχνίτης γυαλιού
     Το γυαλί ήταν γνωστό στους ανθρώπους από πολύ παλιά. Τότε το γυαλί ήταν υλικό που το χρησιμοποιούσαν μόνο οι πλούσιοι. Οι Ρωμαίοι ήταν οι πρώτοι που έκαναν το γυαλί διαφανές.
     Ο τεχνίτης μάζευε τον πολτό στην άκρη ενός σιδερένιου σωλήνα, το καλάμι. Τον τοποθετούσε σ' ένα ειδικό τραπέζι, το μάρμαρο, και τον γύριζε έτσι ώστε να του δώσει σχήμα σφαίρας. Όταν το πετύχαινε αυτό, φυσούσε μέσα στο καλάμι με δύναμη. Η σφαίρα του γυαλιού φούσκωνε σαν μπάλα και έτσι μπορούσε να την πλάσει σε καράβα ή βάζο.
     Ο τεχνίτης την ώρα της δουλειάς φορούσε πέτσινη ποδιά για να μην καεί από το ζεστό υλικό. Τα εργαλεία του ήταν: φόρμες, ψαλίδια και πένσες.


                 Ο καραγκιοζοπαίκτης

     Πολλοί είναι οι Έλληνες καραγκιοζοπαίκτες και μερικοί απ' αυτούς είναι ιδιοφυΐες ατόφιες. Οι περισσότεροι έζησαν μέσα στη φτώχεια και την περιφρόνηση. Ήταν ταυτόχρονα συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, ζωγράφοι, τραγουδιστές, με δυνατή μνήμη, ετοιμότητα λόγου και σωματική αντοχή.
     Στο θέατρο σκιών ο καραγκιοζοπαίκτης κινεί με νήματα ή μπαστούνια τις χάρτινες ή δερμάτινες φιγούρες πίσω από ένα λευκό πανί. Μια φωτεινή πηγή τοποθετείται πίσω τους. Οι θεατές που παρακολουθούν από την άλλη μεριά του πανιού βλέπουν τη σκιά από τις φιγούρες και ακούν τον καραγκιοζοπαίκτη να μιλά για λογαριασμό των ηρώων.
     Ο μπερντές ήταν η αφορμή για τον καραγκιοζοπαίκτη να μιλάει για τις περιπέτειες του Έλληνα μέσα από τα παθήματα του Καραγκιόζη με τον Πασά και τον Μπάρμπα-Γιώργο.
     Ήταν θέαμα αγαπητό για μικρούς και μεγάλους.


Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018

Μακεδονικός Αγώνας (1904-1908)



    Η Μακεδονία είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια. Έγινε ξακουστή στα χρόνια της βασιλείας του Φίλιππου Β’ και κυρίως του γιου του, Μέγα Αλέξανδρου. Κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, στα Βυζαντινά χρόνια έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο, ενώ τον 15ο αιώνα κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς.
   Το 1821, οι Έλληνες επαναστάτησαν για να αποτινάξουν τον Οθωμανικό ζυγό. Το 1830 το νέο, ανεξάρτητο ελληνικό κράτος που δημιουργήθηκε, δεν περιελάμβανε την Μακεδονία και άλλες περιοχές, αλλά οι υπόδουλοι Έλληνες της Μακεδονίας δεν έπαψαν να επιδιώκουν την ελευθερία και την ένωσή τους με την Ελλάδα και γι΄αυτό αρκετές φορές επαναστάτησαν όπως το 1878.
   Ο τρόμος και φόβος όμως των Μακεδόνων, υπήρξε  η επιθυμία των Βουλγάρων για την κατάκτηση της Μακεδονίας. Ιδρύθηκε το 1893 στη Θεσσαλονίκη μια οργάνωση (κομιτάτο), με το πρόσχημα πως όλοι οι πληθυσμοί της Μακεδονίας έπρεπε να οργανωθούν για να ελευθερωθούν από τους Τούρκους. Στην πραγματικότητα ήταν μία Βουλγαρική οργάνωση που είχε σκοπό  τον εκβουλγαρισμό της Μακεδονίας και την ενσωμάτωσή της στο βουλγαρικό κράτος, όταν θα ελευθερωνόταν από τους Τούρκους.
    Η διαδικασία του εκβουλγαρισμού είχε προσεκτικά σχεδιαστεί. Ήθελαν να εξαναγκάσουν  τους χριστιανικούς πληθυσμούς να προσχωρήσουν στη Βουλγαρική εκκλησία που είχε αποσχιστεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
    Σε δεύτερη φάση το κομιτάτο άρχισε να ιδρύει πολυάριθμα σχολεία στα οποία τα παιδιά θα διδάσκονταν τη βουλγαρική γλώσσα και θα κατηχούνταν πλέον εθνικά ώστε να αποκτήσουν βουλγαρική συνείδηση. Σύντομα ένοπλες Βουλγαρικές ομάδες (κομιτατζήδες) άρχισαν να εκτελούν και να βασανίζουν ιερείς, δασκάλους, τοπικές προσωπικότητες, αλλά και απλούς πολίτες που αρνούνταν τον εκβουλγαρισμό τους.
    Οι Μακεδόνες δεν έμειναν απαθείς σ’ αυτές τις ενέργειες των Βουλγάρων και αντιστάθηκαν σθεναρά. Τον αγώνα των Ελλήνων συντόνισαν ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Ίων Δραγούμης από το προξενείο της Ελλάδας στο Μοναστήρι, ο Λάμπρος Κορομηλάς από το προξενείο της Θεσσαλονίκης και ο Δημήτριος Καλαποθάκης από την Αθήνα.
    Πολυάριθμοι, κυρίως νεαροί, Έλληνες αξιωματικοί προσφέρθηκαν, παραιτούμενοι από τον Ελληνικό στρατό, να τεθούν επικεφαλής των ανταρτικών ομάδων και των επαναστατικών σωμάτων για την προστασία του ελληνικού πληθυσμού.
   Πρωτομάρτυρας του Μακεδονικού Αγώνα υπήρξε ο Παύλος Μελάς (Μίκης Ζέζας), αξιωματικός του Πυροβολικού ο οποίος οργάνωσε ανταρτικό σώμα και πήγε στη δυτική Μακεδονία. Η δράση του στήριξε τους ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής και απέτρεψε τον εκβουλγαρισμό τους.
   Τελικά σκοτώθηκε σε ενέδρα τουρκικού αποσπάσματος στο χωριό Στάτιστα το 1904. Ο θάνατός του προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση στην ελεύθερη Ελλάδα και υπήρξε αφορμή για την πύκνωση των ανταρτικών σωμάτων των Μακεδονομάχων.   
                                                                                


Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018

Το έθιμο της Μπαρμπαρούσας


     Στο Πέτα της Άρτας, τους καλοκαιρινούς μήνες που δεν έβρεχε και η ξηρασία κρατούσε μέχρι τον Νοέμβριο, κινδύνευαν να καταστραφούν οι σοδειές και τα δέντρα. Γι’ αυτό οι άνθρωποι σκαρφίζονταν αυτό το αστείο έθιμο για να συγκινήσουν τον Θεό να στείλει βροχή.
     Ένας άνθρωπος ντυνόταν με πρασινάδες από ψάθες, φτέρες, μυρτιές και ό,τι άλλο διαθέτει η φύση. Μετά τον έδεναν με ένα σχοινί και τον γύριζαν στις γειτονιές του χωριού. Οι χωριανοί τον ακολουθούσαν με κανάτια νερό, τα οποία κατά διαστήματα άδειαζαν επάνω του. Το ίδιο έκαναν και οι νοικοκυρές όταν περνούσε έξω από τα σπίτια τους.
     Το νερό που έριχναν πάνω στις φτέρες της «Μπαρμπαρούσας» (έτσι ονόμαζαν τον μασκαρεμένο άνθρωπο) συμβόλιζε το νερό της βροχής που θα έπεφτε για να ποτίσει τα δέντρα και τις καλλιέργειες των κατοίκων. Κάποιοι, αντί για νερό πετούσαν χρήματα και η «Μπαρμπαρούσα» πήδαγε ψηλά σαν αρκούδα και τα ‘πιανε. Μερικοί γελούσαν με αυτό το θέαμα αλλά «αυτός» πίστευε πως έκανε έργο σωτήριο.
     Καθώς γύριζαν τα στενά δρομάκια του χωριού τραγουδούσαν κι ένα ποιηματάκι: «Μπαρμπαρούσα περπατεί, τον Θεό παρακαλεί, για να ρίξει μια βροχή, μια βροχή καλή καλή, για να γίνουνε τα στάρια,  να γεννήσουνε τ’ αμπάρια».

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2018

"Κλέφτες"


      "Κλέφτες", κυρίως, ονομάζονταν οι ένοπλοι Έλληνες που ζούσαν στο βουνό, την περίοδο που η Ελλάδα ήταν υπό την κατοχή της Oθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το όνομα αυτό τους το προσέδιδαν κυρίως οι κατακτητές Τούρκοι για να τους δυσφημίσουν, ότι έκλεβαν δηλαδή τους φόρους τους και τις περιουσίες τους, τις οποίες βέβαια τους τις είχαν αρπάξει νωρίτερα. Η ύβρις αυτή συνδυαζόταν και με την ονομασία "Αρματολοί" υπονοώντας ότι έφεραν όπλα χωρίς την άδεια του κατακτητή.
      Μετά από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 και έπειτα του Μυστρά, στο Δεσποτάτο του Μοριά, η πλειοψηφία των πεδιάδων της Ελλάδας περιήλθε εξ ολοκλήρου στα χέρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα μόνα εδάφη που εξαιρέθηκαν ήταν οι οροσειρές που εποικίστηκαν από Έλληνες, καθώς επίσης και μια χούφτα νησιών και παράκτιων περιοχών που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Βενετίας.
      Αυτή η κατάσταση διήρκησε μέχρι τουλάχιστον το 1821 (αν και υπήρξαν μερικά μέρη της Ελλάδας που παρέμειναν ακόμα στα οθωμανικά χέρια μέχρι τον 20ό αιώνα) και αυτή η χρονική περίοδος στην Ελλάδα είναι γνωστή ως Τουρκοκρατία.Οι οθωμανικές κατακτήσεις κατανεμήθηκαν σε πασαλίκια (επαρχίες) στην περίπτωση των εδαφών που διαμορφώνουν τη σύγχρονη Ελλάδα. Αυτά ήταν τα πασαλίκια του Μοριά και της Ρούμελης, τα οποία υποδιαιρέθηκαν περαιτέρω στα φεουδαρχικά τσιφλίκια (τούρκικα "çıflık").
     Οποιαδήποτε επιζώντα ελληνικά στρατεύματα, είτε βυζαντινές δυνάμεις, τοπική πολιτοφυλακή, είτε μισθοφόροι έπρεπε να προσχωρήσουν στον οθωμανικό στρατό ως γενίτσαροι ή να υπηρετήσουν στην ιδιωτική φρουρά ενός σημαντικού οθωμανικού προσώπου. Πολλοί Έλληνες που επιθυμούσαν να διατηρήσουν την ελληνική ταυτότητα, την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία, και την ανεξαρτησία τους επέλεξαν τη δύσκολη αλλά ελεύθερη ζωή ενός «κλέφτη».
     Αυτές οι ομάδες "κλεφτών" αποτέλεσαν την κρίσιμη μάζα του αγώνα για την απελευθέρωση του Έθνους και το όργανο για τη "Θεία απονομή της Δικαιοσύνης" στους κατακτητές.


Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Η μπαταρία

      Η μπαταρία είναι μια συσκευή η οποία αποθηκεύει χημική ενέργεια και την αποδεσμεύει με τη μορφή ηλεκτρισμού. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται ηλεκτροχημικές διατάξεις όπως η γαλβανική στήλη. Η ανάπτυξη των μπαταριών άρχισε με την κατασκευή της βολταϊκής στήλης από τον Αλεσάντρο Βόλτα. Εικάζεται όμως ότι κάποια αντικείμενα, που χρονολογούνται γύρω στο έτος 600 π.Χ. και είναι γνωστά σαν Μπαταρίες της Βαγδάτης, είχαν χρησιμοποιηθεί τότε για την παραγωγή μικρής ποσότητας ηλεκτρισμού.
     Σε ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί να μετατραπεί κάθε άλλη μορφή ενέργειας (θερμική, πυρηνική, αιολική κ.λ.π.). Για τη μετατροπή της χημικής ενέργειας σε ηλεκτρική, χρησιμοποιούνται τα "ηλεκτρικά στοιχεία" και οι "συσσωρευτές" ή "μπαταρίες". Το ηλεκτρικό στοιχείο είναι η θεμελιώδης συσκευή αποθήκευσης και διάθεσης ηλεκτρισμού. Αποτελείται από δύο πλάκες, φτιαγμένες από διαφορετικά μέταλλα και βυθισμένες σε ένα δοχείο με υγρό. Οι πλάκες (που πρέπει να είναι αγώγιμες) λέγονται ηλεκτρόδια, ενώ το υγρό είναι και αυτό αγώγιμο και λέγεται ηλεκτρολύτης. Τα δύο μέταλλα αντιδρούν χημικά με τον ηλεκτρολύτη και αν τα συνδέσουμε με κάποιον αγωγό θα έχουμε κυκλοφορία ηλεκτρικού ρεύματος.
      Ένα ή πολλά ηλεκτρικά στοιχεία στη σειρά, σχηματίζουν μία μπαταρία. Έτσι έχουμε τις υγρές μπαταρίες οι οποίες αποτελούνται από επαναφορτιζόμενα ηλεκτρικά στοιχεία και τις ξηρές μπαταρίες, οι οποίες έχουν μη επαναφορτιζόμενα. Οι υγρές μπαταρίες χρησιμοποιούνται κυρίως στα αυτοκίνητα και λέγονται έτσι επειδή ο ηλεκτρολύτης τους είναι υγρός. Σημαντική πρόοδος σημειώθηκε με το ξηρό στοιχείο, το οποίο αντί για υγρό ηλεκτρολύτη χρησιμοποιεί έναν κολλώδη πολτό. Οι μπαταρίες ξηρών στοιχείων χρησιμοποιούνται σήμερα στα ραδιόφωνα, στους φακούς κ.λ.π. Οι πιο πρόσφατες εξελίξεις έδωσαν τις αλκαλικές μπαταρίες και άλλες πηγές μακράς διάρκειας ζωής.


Τετάρτη 23 Μαΐου 2018

Βραβείο Νόμπελ


     Το Bραβείο Νόμπελ  είναι ένα σύνολο από ετήσια διεθνή βραβεία που απονέμονται σε μια σειρά από κατηγορίες σε αναγνώριση των πολιτισμικών ή/και επιστημονικών επιτευγμάτων. Η διαθήκη του Σουηδού εφευρέτη Άλφρεντ Νόμπελ θεσμοθέτησε τα βραβεία το 1895. Τα βραβεία στη Φυσική, στη Χημεία, στη Φυσιολογία ή Ιατρική, στη Λογοτεχνία και στην Ειρήνη για πρώτη φορά απονεμήθηκαν το 1901.
     Το σχετικό Βραβείο στις Οικονομικές Επιστήμες της Τράπεζας της Σουηδίας στη μνήμη του Άλφρεντ Νόμπελ δημιουργήθηκε το 1968. Μεταξύ 1901 και 2012, τα Βραβεία Νόμπελ και το Βραβείο Οικονομικών Επιστημών απονεμήθηκαν 555 φορές σε 856 άτομα και οργανισμούς. Με μερικούς να έχουν λάβει το Βραβείο Νόμπελ περισσότερες από μία φορά, αυτό κάνει ένα σύνολο 835 ατόμων και 21 οργανισμών.
     Το Νόμπελ Ειρήνης απονέμεται στο Όσλο της Νορβηγίας, ενώ τα άλλα βραβεία απονέμονται στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Το Βραβείο Νόμπελ θεωρείται ευρέως ως το πιο διάσημο βραβείο διαθέσιμο στους τομείς της λογοτεχνίας, της ιατρικής, της φυσικής, της χημείας, της ειρήνης, και των οικονομικών.
    Τα διάφορα βραβεία απονέμονται κάθε χρόνο. Κάθε δικαιούχος, ή νομπελίστας, λαμβάνει ένα χρυσό μετάλλιο, ένα δίπλωμα και ένα χρηματικό ποσό (1.000.000 δολάρια), το οποίο αποφασίζεται από το Ίδρυμα Νόμπελ. Το βραβείο δεν απονέμεται μετά θάνατο. Ωστόσο, αν σε ένα άτομο έχει απονεμηθεί ένα βραβείο και πεθάνει πριν από την παραλαβή του, το βραβείο μπορεί ακόμα να δοθεί.
    Αν και ο μέσος αριθμός των δικαιούχων ανά βραβείο αυξήθηκε σημαντικά κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ένα βραβείο δεν μπορεί να μοιράζεται ανάμεσα σε περισσότερα από τρία άτομα.

Κυριακή 22 Απριλίου 2018

Οι δώδεκα σημαντικές γιορτές του Λειτουργικού Έτους

Οι δώδεκα σημαντικές γιορτές του Λειτουργικού Έτους είναι οι εξής: ο Ευαγγελισμός, η Γέννηση, η Υπαπαντή, η Βάπτιση, η Μεταμόρφωση, η Βαϊοφόρος, η Έγερση του Λαζάρου, η Σταύρωση, η
 Ανάσταση, η Ανάληψη, η Πεντηκοστή και η Κοίμηση της Θεοτόκου.























  












Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

Θρύλοι της Κωνσταντινούπολης (2)


 «Οι κρητικοί πολεμιστές». Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της Πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειές τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο. Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.

"Αγία Σοφία, το σύμβολο της Ορθοδοξίας". Με την άλωση της Πόλης, η Αγία Σοφία έπεσε στα χέρια των αλλόθρησκων. Η Παναγία όμως προστατεύει την Πόλη, προστατεύει την Αγία Σοφία. Η πίστη αυτή είναι δάχυτη στους θρύλους και στα τραγούδια: Της Αγια-Σοφιάς Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια, σημαίνει κι η Αγια Σοφιά, το μέγα μοναστήρι, με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες, κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος. Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης, κι απ΄την πολλήν την ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες. Να μπούνε στο Χερουβικό και να 'βγει ο βασιλέας, φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ' αρχαγγέλου στόμα: "Πάψετε το Χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα Άγια, παπάδες πάρτε τα ιερά και σεις κεριά σβηστείτε, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει. Μόν' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρτουνε τρία καράβια  το 'να να πάρει τον Σταυρό και τ' άλλο το Ευαγγέλιο, το τρίτο το καλύτερο, την Άγια Τράπεζά μας, μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν". Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες."Σώπασε κυρά Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι".  (δημοτικό)

Κυριακή 11 Μαρτίου 2018

Χρήσιμοι κανόνες Γραμματικής (14)


                
Οι αναφορικές προτάσεις είναι εξαρτημένες προτάσεις που αρχίζουν με τις αναφορικές αντωνυμίες (όποιος, ο οποίος, όσος, ό,τι, που) ή με τα αναφορικά επιρρήματα (όπου, όποτε, όπως, όσο, καθώς, σαν). Όταν η αναφορική πρόταση δεν αποτελεί απαραίτητο  συμπλήρωμα στον όρο που προσδιορίζει, δηλαδή δε μας δίνει μια απαραίτητη πληροφορία, τότε βάζουμε κόμμα. Αυτή λέγεται προσθετική ή μη προσδιοριστική π.χ. Έφερε στο σπίτι έναν φίλο τους, που δεν τον είχα ξαναδεί. Όταν η αναφορική πρόταση αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα στον όρο που προσδιορίζει, δηλαδή μας είναι απαραίτητη για να σχηματίσουμε νόημα, τότε δε βάζουμε κόμμα. Αυτή λέγεται προσδιοριστική π.χ. Θα σου επιστρέψω το βιβλίο που μου δάνεισες.

Μερικά ρήματα όπως το στερούμαι και το εγγυώμαι σχηματίζουν με ιδιαίτερο τρόπο τον ενεστώτα και τον παρατατικό διότι ακολουθούν μια κλίση που θυμίζει την αρχαία κλίση, γι΄αυτό και την ονομάζουμε λόγια κλίση (αρχαιόκλιτα) π.χ. στερούνταν - εστερείτο, στερούνταν - εστερούντο, εγγυόμαστε - εγγυώμεθα, εγγυάστε - εγγυάσθε. Παρόμοια: θεωρούμαι, ασχολούμαι, αθλούμαι, απολογούμαι, εισηγούμαι, επικαλούμαι, μιμούμαι, προηγούμαι, αποτελούμαι, αφαιρούμαι, εξαιρούμαι, εξαρτώμαι, διερωτώμαι, διασπώμαι, ανακτώμαι, αποσπώμαι.

Eνώ τα εθνικά ονόματα γράφονται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα τους π.χ. Ο Μανόλης είναι Έλληνας, τα επίθετα που παράγονται από αυτά γράφονται με μικρό π.χ. Το ελληνικό λάδι είναι το καλύτερο, όπως και των μηνών, ημερών, γιορτών, οι θρησκείες, οι οπαδοί τους και τα σχολικά μαθήματα.

Κοινά ουσιαστικά λέγονται αυτά που φανερώνουν όλα τα πρόσωπα, τα ζώα ή τα πράγματα του ίδιου είδους, καθώς και όσα σημαίνουν ενέργεια, κατάσταση ή ιδιότητα π.χ. τρέξιμο, ύπνος, εξυπνάδα.

Κυριακή 4 Μαρτίου 2018

Θρύλοι της Κωνσταντινούπολης (1)

       Παραδοσιακοί και θαυμαστοί θρύλοι, αναπτύχθηκαν γύρω από την άλωση της Πόλης, για να θρέψουν τις ελπίδες και το θάρρος του έθνους επί αιώνες.
      Ο θρύλος λέει ότι τη στιγμή που ο βασιλιάς περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, ένας άγγελος του Κυρίου τον άρπαξε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά, αφού πρώτα τον μαρμάρωσε.
      Στη σπηλιά αυτή περιμένει για αιώνες ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" να ξαναέρθει την κατάλληλη στιγμή, "το πλήρωμα του χρόνου", και ο άγγελος Κυρίου θα του ξαναδώσει τη ζωή και το σπαθί του για να διώξει του Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη και να τους κυνηγήσει μέχρι την Κόκκινη Μηλιά και στη μάχη που θα γίνει οι Τούρκοι θα νικηθούν και "θα κολυμπήσει το μοσχάρι στο αίμα τους".
      Ο θρύλος προσθέτει, ακόμα, ότι οι Τούρκοι ψάχνουν συνεχώς να ανακαλύψουν τη σπηλιά, όπου βρίσκεται ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς για να χτίσουν την είσοδό της, ώστε να μην μπορεί να ξαναβγεί από εκεί. Όμως, οι προσπάθειες τους είναι συνεχώς άκαρπες, αφού ο άγγελος προστατεύει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά και περιμένει την εντολή του θεού για να τον ξυπνήσει.


       Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Πόντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα.          Τότε πήγε ένα παλικάρι, γιος μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο: "Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία". Το εκκλησίασμα και ο Πατριάρχης άρχισαν τον θρήνο, αλλά ο νέος τους απάντησε: "Κι αν η Πόλη έπεσε, κι αν πάρθεν η Ρωμανία, πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι".


"Το ποτάμι που σταμάτησε να κυλάει". Οι περισσότεροι τοπικοί θρύλοι για την άλωση της Κωνσταντινούπολης μοιάζουν σε ένα σημείο: όλοι δείχνουν ότι ο χρόνος σταμάτησε με την κατάληψη της ιερής πόλης της Ορθοδοξίας από τους άπιστους Τούρκους και ότι η τάξη στον κόσμο θα επανέλθει με την ανακατάληψη της Βασιλεύουσας από τους Έλληνες. Έτσι, και στην Ήπειρο υπάρχει μια αντίστοιχη λαϊκή δοξασία. Συγκεκριμένα, ένα πουλί φέρνει την αναγγελία της πτώσης της Πόλης σε μια ομάδα βοσκών που εκείνη τη στιγμή ποτίζουν τα κοπάδια τους σε ένα ποτάμι, Ο θρύλος λέει ότι στο άκουσμα της φοβερής είδησης, τα νερά του ποταμιού σταμάτησαν να κυλάνε, αφού και το φυσικό στοιχείο θεώρησε ότι η πτώση της Κωνσταντινούπολης ήταν κάτι το ανήκουστο. Το ποτάμι θα συνεχίσει και πάλι να κυλάει, μόλις απελευθερωθεί η Πόλη, συνεχίζει ο λαϊκός θρύλος...


   "Τα ψάρια του καλόγερου". Κάποιος καλόγερος είχε ψαρέψει σε ένα ποτάμι ψάρια και τα τηγάνιζε κοντά στην όχθη του ποταμού. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους. Ο καλόγερος σάστισε και αμέσως τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι και ξαναβρέθηκαν στο ποτάμι.
     Εκεί ζουν αιώνια μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, οπότε και θα ξαναβγούν για να συνεχιστεί το τηγάνισμά τους.

Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018

Τσικνοπέμπτη


     Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λιώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.
     Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Την Τσικνοπέμπτη, που βρίσκεται στο μέσο του Τριωδίου, ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες κορυφώνονται με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα.                                      Ανάλογες γιορτές υπάρχουν στη Γερμανία (Schmutziger Donnerstag = Λιπαρή Πέμπτη) και στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ (Mardi Gras = Λιπαρή Τρίτη), που συνδυάζονται με καρναβαλικές εκδηλώσεις.

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

Εξάσκηση στην παραγωγή γραπτού λόγου


Στην παρακάτω ιστορία:
Α) Βάζω αριθμούς μπροστά από κάθε παράγραφο.
Β) Βρίσκω έναν τίτλο για κάθε παράγραφο.                             
Γ) Φτιάχνω την περίληψη της ιστορίας.

     Η Γεωργία κάθεται στο κρεβάτι της και κοιτάζει γύρω της. Ήρθε η μεγάλη στιγμή για τις διακοπές στο σπίτι της γιαγιάς και είναι πολύ χαρούμενη.
    Αρχίζει να ετοιμάζει της βαλίτσες της και δεν ξέρει τι να πρωτοπάρει! Βάζει μέσα το αγαπημένο της φόρεμα και κάποια άλλα ρούχα.
    Στο σπίτι της γιαγιάς θα είναι και τα ξαδέρφια της και χαίρεται, γιατί ξέρει ότι θα κάνουν καλή παρέα.
    Επίσης σκέφτεται να πάρει μαζί της βιβλία, περιοδικά, επιτραπέζια παιχνίδια και το κινητό της. Έτσι δε θα βαρεθεί καθόλου!
    Η μαμά της μπαίνει στο δωμάτιο για να τη βοηθήσει. Της υπενθυμίζει να βάλει στη βαλίτσα και το μαγιό της για να κάνει και μπάνιο στη θάλασσα. Μαζί με τα ξαδέρφια της θα κάνουν πολλές βουτιές και τρελά θαλασσινά παιχνίδια.
    Η Γεωργία ανησυχεί μήπως της λείψουν οι γονείς της και νιώσει μοναξιά. Όμως η μαμά της την καθησυχάζει, λέγοντάς της, πως θα περάσει υπέροχα!
   Την επόμενη μέρα η Γεωργία είναι έτοιμη για το ταξίδι της και τις καλοκαιρινές της διακοπές.
   Έχει μεγάλη αγωνία, αν και είναι σίγουρη, ότι και αυτές οι διακοπές, θα της μείνουν αξέχαστες.

Βρίσκω έναν τίτλο για κάθε παράγραφο.

1…………………………………………………………………………………………………………………………
2………………………………………………………………………………………………………………………..
3……………………………………………………………………………………………………………………….
4…………………………………………………………………………………………………………………………
5…………………………………………………………………………………………………………………………
6…………………………………………………………………………………………………………………………
7…………………………………………………………………………………………………………………………
8…………………………………………………………………………………………………………………………

Φτιάχνω την περίληψη της ιστορίας:

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------                   

Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018

Ασκήσεις Γλώσσας Ε΄ ΤΑΞΗ 36 (Κύριες και δευτερεύουσες προτάσεις)


       Η πρόταση που έχει ένα ολοκληρωμένο νόημα και μπορεί να σταθεί στο λόγο μόνη της λέγεται κύρια ή, αλλιώς, ανεξάρτητη.
       Η πρόταση που δεν μπορεί να σταθεί στο λόγο μόνη της λέγεται δευτερεύουσα, ή, αλλιώς, εξαρτημένη.
       Οι δευτερεύουσες προτάσεις μπορεί να είναι ειδικές (εισάγονται με: ότι, πως, που), ενδοιαστικές (μη(ν), μήπως), βουλητικές (να), πλάγιες ερωτηματικές (αν, ποιος, πόσος, πότε, πού, τι κ.ά.), χρονικές (αφού, ενώ, καθώς, μόλις, όταν, σαν κ.ά.), αιτιολογικές (επειδή, διότι, γιατί, μια και, μια που κ.ά.), τελικές (για να, να, με σκοπό να κ.ά.), συμπερασματικές ή αποτελεσματικές (ώστε, που, ώστε να κ.ά.), υποθετικές (αν (εάν), άμα κ.ά.) και εναντιωματικές (αν και, μολονότι, παρόλο που κ.ά.)

 1. Κύκλωσε τις κύριες, υπογράμμισε τις δευτερεύουσες και γράψε τι είδους είναι οι εξαρτημένες.

Δε θα έρθω μαζί σου, γιατί είμαι κουρασμένος. _____________________
Αν πεινάς, φάε κάτι. ___________________
Μόλις χτυπήσει το κουδούνι, τα παιδιά τρέχουν στην αυλή. _______________
Αν δε με βρεις εκεί, να πας στον δεύτερο όροφο. _________________
Οι γονείς μας εργάζονται σκληρά, για να μας προσφέρουν τα απαραίτητα. _________________
Θέλω να πιω κάτι, επειδή δίψασα. ___________________
Πάρ΄το μαζί σου, αν σου αρέσει. ______________________
Δε μου είπες πού έβαλες το βιβλίο μου.___________________
Φοβάμαι μήπως πάρω κακούς βαθμούς. ____________________
Θέλω να παίξω κι εγώ μαζί σας. _____________________
Σαν το αποφάσισε, έφυγε τρέχοντας. _____________________
Παριστάνει τον πλούσιο, ενώ δεν έχει χρήματα. ___________________
Έχω κουραστεί πάρα πολύ, ώστε σκέφτομαι να φύγω. ___________________

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

Μύθοι του Αισώπου

     Ο Αίσωπος έζησε πολλά χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Θεωρείται ο πατέρας της μυθογραφίας (των παραμυθιών). Ταξίδεψε πολύ στην ανατολή και στην Αίγυπτο. Ήταν άσχημος και καμπούρης, αλλά και ένας πολύ μεγάλος φιλόσοφος.
Παρατηρούσε τους ανθρώπινους χαρακτήρες, ενώ τους ρόλους των πρωταγωνιστών του, τους παίζουν κυρίως ζώα που έχουν ψυχή και λαλιά. Στο τέλος του κάθε μύθου υπάρχει πάντα ένα ηθικό δίδαγμα (τι είναι σωστό να κάνει κανείς).

                                                     Ο Γάιδαρος και το αλάτι

    Ήτανε μια φορά ένας χωρικός που είχε έναν γάιδαρο και τον χρησιμοποιούσε για να κάνει τις διάφορες δουλειές του. Επειδή ο γάιδαρός του ήταν πολύ χρήσιμος, τον αγαπούσε και τον περιποιόταν και, πολλές φορές, του συγχωρούσε και τα γαϊδουρινά του πείσματα.
    Μια μέρα, ο χωρικός φόρτωσε κοφίνια με αλάτι τον γάιδαρο και κίνησε να τα πάει στο διπλανό χωριό, όπου θα μπορούσε να τα πουλήσει. Όμως, για να φτάσουν σ΄αυτό το χωριό, έπρεπε να περάσουν ένα ποτάμι.
    Καθώς λοιπόν το περνούσαν, ο γάιδαρος παραπάτησε και βούλιαξε μέσα στο νερό. Το αλάτι, όμως, μόλις βρέθηκε μέσα στο νερό, έλιωσε κι έτσι ο γάιδαρος σηκώθηκε πιο ελαφρύς από μέσα.
Ο χωρικός στενοχωρήθηκε πολύ που έχασε το αλάτι, αλλά ο γάιδαρος ήταν πολύ ευχαριστημένος.
    Μια άλλη μέρα, ο χωρικός φόρτωνε ξανά κοφίνια τον γάιδαρο, αλλά αυτή τη φορά, τα κοφίνια είχαν μέσα σφουγγάρια. Ο γάιδαρος νόμιζε πως θα μπορούσε να γλιτώσει και τώρα από το φορτίο του και έτσι, την ώρα που περνούσαν ξανά από το ποτάμι, έκανε πως γλίστρησε και βούλιαξε ξανά μες στο νερό.
    Όμως τα σφουγγάρια τράβηξαν νερό και βάρυναν κι έτσι ο γάιδαρος δεν μπόρεσε να βγει στην επιφάνεια και πνίγηκε.