Μύθοι του Αισώπου

     Ο Αίσωπος έζησε πολλά χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Θεωρείται ο πατέρας της μυθογραφίας (των παραμυθιών). Ταξίδεψε πολύ στην ανατολή και στην Αίγυπτο. Ήταν άσχημος και καμπούρης, αλλά και ένας πολύ μεγάλος φιλόσοφος.

Παρατηρούσε τους ανθρώπινους χαρακτήρες, ενώ τους ρόλους των πρωταγωνιστών του, τους παίζουν κυρίως ζώα που έχουν ψυχή και λαλιά. Στο τέλος του κάθε μύθου υπάρχει πάντα ένα ηθικό δίδαγμα (τι είναι σωστό να κάνει κανείς).

                                                     Ο Γάιδαρος και το αλάτι

    Ήτανε μια φορά ένας χωρικός που είχε έναν γάιδαρο και τον χρησιμοποιούσε για να κάνει τις διάφορες δουλειές του. Επειδή ο γάιδαρός του ήταν πολύ χρήσιμος, τον αγαπούσε και τον περιποιόταν και, πολλές φορές, του συγχωρούσε και τα γαϊδουρινά του πείσματα.

    Μια μέρα, ο χωρικός φόρτωσε κοφίνια με αλάτι τον γάιδαρο και κίνησε να τα πάει στο διπλανό χωριό, όπου θα μπορούσε να τα πουλήσει. Όμως, για να φτάσουν σ΄αυτό το χωριό, έπρεπε να περάσουν ένα ποτάμι.

    Καθώς λοιπόν το περνούσαν, ο γάιδαρος παραπάτησε και βούλιαξε μέσα στο νερό. Το αλάτι, όμως, μόλις βρέθηκε μέσα στο νερό, έλιωσε κι έτσι ο γάιδαρος σηκώθηκε πιο ελαφρύς από μέσα.

Ο χωρικός στενοχωρήθηκε πολύ που έχασε το αλάτι, αλλά ο γάιδαρος ήταν πολύ ευχαριστημένος.

    Μια άλλη μέρα, ο χωρικός φόρτωνε ξανά κοφίνια τον γάιδαρο, αλλά αυτή τη φορά, τα κοφίνια είχαν μέσα σφουγγάρια. Ο γάιδαρος νόμιζε πως θα μπορούσε να γλιτώσει και τώρα από το φορτίο του και έτσι, την ώρα που περνούσαν ξανά από το ποτάμι, έκανε πως γλίστρησε και βούλιαξε ξανά μες στο νερό.

    Όμως τα σφουγγάρια τράβηξαν νερό και βάρυναν κι έτσι ο γάιδαρος δεν μπόρεσε να βγει στην επιφάνεια και πνίγηκε.