Χρήσιμοι κανόνες Γραμματικής (14)

                

Οι αναφορικές προτάσεις είναι εξαρτημένες προτάσεις που αρχίζουν με τις αναφορικές αντωνυμίες (όποιος, ο οποίος, όσος, ό,τι, που) ή με τα αναφορικά επιρρήματα (όπου, όποτε, όπως, όσο, καθώς, σαν). Όταν η αναφορική πρόταση δεν αποτελεί απαραίτητο  συμπλήρωμα στον όρο που προσδιορίζει, δηλαδή δε μας δίνει μια απαραίτητη πληροφορία, τότε βάζουμε κόμμα. Αυτή λέγεται προσθετική ή μη προσδιοριστική π.χ. Έφερε στο σπίτι έναν φίλο τους, που δεν τον είχα ξαναδεί. Όταν η αναφορική πρόταση αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα στον όρο που προσδιορίζει, δηλαδή μας είναι απαραίτητη για να σχηματίσουμε νόημα, τότε δε βάζουμε κόμμα. Αυτή λέγεται προσδιοριστική π.χ. Θα σου επιστρέψω το βιβλίο που μου δάνεισες.

Μερικά ρήματα όπως το στερούμαι και το εγγυώμαι σχηματίζουν με ιδιαίτερο τρόπο τον ενεστώτα και τον παρατατικό διότι ακολουθούν μια κλίση που θυμίζει την αρχαία κλίση, γι΄αυτό και την ονομάζουμε λόγια κλίση (αρχαιόκλιτα) π.χ. στερούνταν - εστερείτο, στερούνταν - εστερούντο, εγγυόμαστε - εγγυώμεθα, εγγυάστε - εγγυάσθε. Παρόμοια: θεωρούμαι, ασχολούμαι, αθλούμαι, απολογούμαι, εισηγούμαι, επικαλούμαι, μιμούμαι, προηγούμαι, αποτελούμαι, αφαιρούμαι, εξαιρούμαι, εξαρτώμαι, διερωτώμαι, διασπώμαι, ανακτώμαι, αποσπώμαι.

Eνώ τα εθνικά ονόματα γράφονται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα τους π.χ. Ο Μανόλης είναι Έλληνας, τα επίθετα που παράγονται από αυτά γράφονται με μικρό π.χ. Το ελληνικό λάδι είναι το καλύτερο, όπως και των μηνών, ημερών, γιορτών, οι θρησκείες, οι οπαδοί τους και τα σχολικά μαθήματα.

Κοινά ουσιαστικά λέγονται αυτά που φανερώνουν όλα τα πρόσωπα, τα ζώα ή τα πράγματα του ίδιου είδους, καθώς και όσα σημαίνουν ενέργεια, κατάσταση ή ιδιότητα π.χ. τρέξιμο, ύπνος, εξυπνάδα.