Η κατάληξη -είτε στα ρήματα γράφεται πάντα με -ει π.χ. χαρείτε. Η κατάληξη -ήστε προέρχεται από ρήματα σε -ώ π.χ. κρατώ - κρατήστε. Η κατάληξη -ίστε προέρχεται από ρήματα σε -ίζω π.χ. γυρίζω - γυρίστε.
Το επίθετο πολλή συνοδεύει θηλυκά ουσιαστικά π.χ. πολλή φαντασία. Το πολύ συνοδεύει ρήματα, επίθετα, επιρρήματα ή άλλου γένους ουσιαστικά π.χ. πολύ όμορφα, έφαγα πολύ.
Τα ουδέτερα ουσιαστικά σε -είο που φανερώνουν τόπο γράφονται με -ειο εκτός από το: τοπίο π.χ. ξενοδοχείο.
Η κατάληξη -ήμισι στα αριθμητικά χρησιμοποιείται μετά από σύμφωνο και η κατάληξη -μισι μετά από φωνήεν π.χ. τεσσεράμισι τεσσερισήμισι. Επίσης γράφουμε: ο ενάμισης, η μιάμιση αλλά το ενάμισι.
Τα επίθετα που σημαίνουν χρώμα έχουν κατάληξη σε -ής, -ιά, -ί π.χ. σταχτής, σταχτιά, σταχτί.
Στα προπαροξύτονα αρσενικά σε -ος διατηρούν τον τόνο σε όλες τις πτώσεις κυρίως οι σύνθετες, οι πολυσύλλαβες λέξεις καθώς και τα κύρια ονόματα π.χ. του αυλόγυρου.
Τα ουσιαστικά που παράγονται από άλλα ουσιαστικά και φανερώνουν ότι κάτι είναι μικρό λέγονται υποκοριστικά ή χαϊδευτικά π.χ. παιδάκι.
Τα ουσιαστικά που παράγονται από άλλα ουσιαστικά και φανερώνουν ότι κάτι είναι μεγάλο λέγονται μεγεθυντικά π.χ. παίδαρος.
Το όνομα που, με τη μεσολάβηση του συνδετικού ρήματος είμαι ή άλλου συγγενικού (γίνομαι, φαίνομαι, λέγομαι, βρίσκομαι, καλούμαι, ονομάζομαι, διορίζομαι, θεωρούμαι, εκλέγομαι, αποδεικνύομαι, παρουσιάζομαι, ανακηρύσσομαι, μοιάζω κ.ά.), φανερώνει ποια ιδιότητα ή ποιότητα αποδίδεται στο υποκείμενο (δείχνει τι είναι), λέγεται κατηγορούμενο και βρίσκεται πάντα σε πτώση ονομαστική π.χ. Ο Πέτρος είναι προσεχτικός
Στη μετατροπή της ενεργητικής σύνταξης σε παθητική, το αντικείμενο της πρώτης πρότασης γίνεται υποκείμενο στη δεύτερη, το ρήμα ενεργητικής φωνής μετατρέπεται σε ρήμα παθητικής φωνής και το υποκείμενο της πρώτης πρότασης γίνεται ποιητικό αίτιο στη δεύτερη πρόταση π.χ. Ο Πέτρος ταΐζει τον σκύλο. Ο σκύλος ταΐζεται από τον Πέτρο.
Το επίθετο πολλή συνοδεύει θηλυκά ουσιαστικά π.χ. πολλή φαντασία. Το πολύ συνοδεύει ρήματα, επίθετα, επιρρήματα ή άλλου γένους ουσιαστικά π.χ. πολύ όμορφα, έφαγα πολύ.
Τα ουδέτερα ουσιαστικά σε -είο που φανερώνουν τόπο γράφονται με -ειο εκτός από το: τοπίο π.χ. ξενοδοχείο.
Η κατάληξη -ήμισι στα αριθμητικά χρησιμοποιείται μετά από σύμφωνο και η κατάληξη -μισι μετά από φωνήεν π.χ. τεσσεράμισι τεσσερισήμισι. Επίσης γράφουμε: ο ενάμισης, η μιάμιση αλλά το ενάμισι.
Τα επίθετα που σημαίνουν χρώμα έχουν κατάληξη σε -ής, -ιά, -ί π.χ. σταχτής, σταχτιά, σταχτί.
Στα προπαροξύτονα αρσενικά σε -ος διατηρούν τον τόνο σε όλες τις πτώσεις κυρίως οι σύνθετες, οι πολυσύλλαβες λέξεις καθώς και τα κύρια ονόματα π.χ. του αυλόγυρου.
Τα ουσιαστικά που παράγονται από άλλα ουσιαστικά και φανερώνουν ότι κάτι είναι μικρό λέγονται υποκοριστικά ή χαϊδευτικά π.χ. παιδάκι.
Τα ουσιαστικά που παράγονται από άλλα ουσιαστικά και φανερώνουν ότι κάτι είναι μεγάλο λέγονται μεγεθυντικά π.χ. παίδαρος.
Το όνομα που, με τη μεσολάβηση του συνδετικού ρήματος είμαι ή άλλου συγγενικού (γίνομαι, φαίνομαι, λέγομαι, βρίσκομαι, καλούμαι, ονομάζομαι, διορίζομαι, θεωρούμαι, εκλέγομαι, αποδεικνύομαι, παρουσιάζομαι, ανακηρύσσομαι, μοιάζω κ.ά.), φανερώνει ποια ιδιότητα ή ποιότητα αποδίδεται στο υποκείμενο (δείχνει τι είναι), λέγεται κατηγορούμενο και βρίσκεται πάντα σε πτώση ονομαστική π.χ. Ο Πέτρος είναι προσεχτικός
Στη μετατροπή της ενεργητικής σύνταξης σε παθητική, το αντικείμενο της πρώτης πρότασης γίνεται υποκείμενο στη δεύτερη, το ρήμα ενεργητικής φωνής μετατρέπεται σε ρήμα παθητικής φωνής και το υποκείμενο της πρώτης πρότασης γίνεται ποιητικό αίτιο στη δεύτερη πρόταση π.χ. Ο Πέτρος ταΐζει τον σκύλο. Ο σκύλος ταΐζεται από τον Πέτρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.