Οι υποθετικές προτάσεις είναι εξαρτημένες προτάσεις, δηλαδή δεν μπορούν να σταθούν μόνες τους στον λόγο. Γι΄αυτό κάθε υποθετική πρόταση έχει δίπλα της μια ανεξάρτητη πρόταση. Η υποθετική πρόταση λέγεται και υπόθεση, ενώ η ανεξάρτητη πρόταση λέγεται και απόδοση. Και οι δύο μαζί αποτελούν τον υποθετικό λόγο. Αρχίζουν πάντοτε με το αν ή εάν και δείχνουν την προϋπόθεση που πρέπει να ισχύει, για να γίνει αυτό που δηλώνει η ανεξάρτητη πρόταση π.χ. Αν έρθεις μαζί μας, θα περάσεις ωραία. (υπόθεση - απόδοση)
Ως προσδιορισμούς χρόνου χρησιμοποιούμε: α) Χρονικά επιρρήματα π.χ. σήμερα, τώρα, β) επιρρηματικές φράσεις που δηλώνουν χρόνο π.χ. χρόνο με τον χρόνο, εδώ και μέρες, γ) χρονικές μετοχές π.χ. βαδίζοντας, δ) χρονικές προτάσεις π.χ. Μόλις ξύπνησε, έφυγε, ε) αιτιατική ή γενική πτώση ουσιαστικού π.χ. το καλοκαίρι, του χρόνου.
Απρόσωπα λέγονται τα ρήματα που χρησιμοποιούνται στο γ' πρόσωπο του ενικού και δεν έχουν υποκείμενο κάποιο πρόσωπο ή αντωνυμία. Συνήθως έχουν ως υποκείμενο μια ολόκληρη πρόταση π.χ. Επιτρέπεται να χρησιμοποιείς το τηλέφωνο. Άλλα απρόσωπα ρήματα: Αρκεί, τυχαίνει, είναι, πρόκειται, υπάρχει, θέλει, λέγεται, γίνεται, χρειάζεται, υποτίθεται, πρέπει, πρόκειται, μέλλεται, συμφέρει, ακούγεται, ταιριάζει, φτάνει, αξίζει).
Κατάληξη -είτε: Μπαίνει στο β΄ πρόσωπο του πληθυντικού του ενεστώτα ενεργητικής φωνής στην οριστική, υποτακτική και προστακτική, καθώς και στο β΄πρόσωπο του πληθυντικού του παθητικού αορίστου στην προστακτική και υποτακτική π.χ. εσείς μετακινείτε, εσείς μετακινηθείτε.
Κατάληξη -είται: Μπαίνει στο γ΄ενικό πρόσωπο της οριστικής του ενεστώτα της παθητικής φωνής π.χ. αυτός μετακινείται.
Κατάληξη - είστε: Μπαίνει στο β΄πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής του ενεστώτα της παθητικής φωνής π.χ. εσείς μετακινείστε.
Κατάληξη -ήστε: Μπαίνει στο β΄πληθυντικό της ενεργητικής φωνής (β΄συζυγίας), του αορίστου της προστακτικής π.χ. μετακινήστε.
Οι απρόσωπες εκφράσεις σχηματίζονται με το γ΄ενικό πρόσωπο του ρήματος είμαι ή υπάρχω και ένα επίθετο ή ένα ουσιαστικό. Ως υποκείμενο μπαίνει μια ολόκληρη πρόταση π.χ. Είναι ώρα να φεύγουμε.
Ως προσδιορισμούς χρόνου χρησιμοποιούμε: α) Χρονικά επιρρήματα π.χ. σήμερα, τώρα, β) επιρρηματικές φράσεις που δηλώνουν χρόνο π.χ. χρόνο με τον χρόνο, εδώ και μέρες, γ) χρονικές μετοχές π.χ. βαδίζοντας, δ) χρονικές προτάσεις π.χ. Μόλις ξύπνησε, έφυγε, ε) αιτιατική ή γενική πτώση ουσιαστικού π.χ. το καλοκαίρι, του χρόνου.
Απρόσωπα λέγονται τα ρήματα που χρησιμοποιούνται στο γ' πρόσωπο του ενικού και δεν έχουν υποκείμενο κάποιο πρόσωπο ή αντωνυμία. Συνήθως έχουν ως υποκείμενο μια ολόκληρη πρόταση π.χ. Επιτρέπεται να χρησιμοποιείς το τηλέφωνο. Άλλα απρόσωπα ρήματα: Αρκεί, τυχαίνει, είναι, πρόκειται, υπάρχει, θέλει, λέγεται, γίνεται, χρειάζεται, υποτίθεται, πρέπει, πρόκειται, μέλλεται, συμφέρει, ακούγεται, ταιριάζει, φτάνει, αξίζει).
Κατάληξη -είτε: Μπαίνει στο β΄ πρόσωπο του πληθυντικού του ενεστώτα ενεργητικής φωνής στην οριστική, υποτακτική και προστακτική, καθώς και στο β΄πρόσωπο του πληθυντικού του παθητικού αορίστου στην προστακτική και υποτακτική π.χ. εσείς μετακινείτε, εσείς μετακινηθείτε.
Κατάληξη -είται: Μπαίνει στο γ΄ενικό πρόσωπο της οριστικής του ενεστώτα της παθητικής φωνής π.χ. αυτός μετακινείται.
Κατάληξη - είστε: Μπαίνει στο β΄πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής του ενεστώτα της παθητικής φωνής π.χ. εσείς μετακινείστε.
Κατάληξη -ήστε: Μπαίνει στο β΄πληθυντικό της ενεργητικής φωνής (β΄συζυγίας), του αορίστου της προστακτικής π.χ. μετακινήστε.
Οι απρόσωπες εκφράσεις σχηματίζονται με το γ΄ενικό πρόσωπο του ρήματος είμαι ή υπάρχω και ένα επίθετο ή ένα ουσιαστικό. Ως υποκείμενο μπαίνει μια ολόκληρη πρόταση π.χ. Είναι ώρα να φεύγουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.