Τετάρτη 29 Μαΐου 2019

Βυζαντινοί Νερόμυλοι Πολίχνης

     Στο Μυλοτόπι της Πολίχνης, που βρίσκεται στον συνοικισμό Μετεώρων, σώζονται πέντε Βυζαντινοί και Μεταβυζαντινοί νερόμυλοι και ένας (1) ληνός (πατητήρι) που αποτελούν «κομμάτι» ενός υδρομυλικού συστήματος. Το ανάγλυφο παρουσιάζει ήπιες κλίσεις. Οι βοτανολόγοι του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου κατέγραψαν διάφορα φυτά στη ρεματιά γύρω από τους νερόμυλους.
     Το ρέμα, δεν φιλοξενεί απλά έναν αριθμό φυτών που μας δίνουν μόνο αισθητική ευχαρίστηση, αλλά αποτελεί επιπλέον μοναδικό καταφύγιο για σπάνια είδη.
    Ήδη, έχουν φτιαχτεί διάφοροι χώροι και μονοπάτια, έχουν διαμορφωθεί χώροι εισόδου και χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, ενώ διαμορφώθηκε ένα υπαίθριο θέατρο 500 θέσεων. Οι νερόμυλοι αποτελούν την πιο κοινή μηχανή του Βυζαντίου και η οικονομική τους σημασία ήταν τεράστια. Το υδρομυλικό σύστημα αναπτύχθηκε κατά μήκος του ρέματος, το οποίο πήγαζε από το βουνό Χορτιάτης και κατέληγε στον Θερμαϊκό Κόλπο.
    Με απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου κηρύχθηκαν Μνημεία Βυζαντινών χρόνων και το ρέμα χαρακτηρίζεται στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο ως Αρχαιολογικό Πάρκο.
     Ο χώρος των νερόμυλων Πολίχνης έχει συνολικό μήκος 1000 μέτρων καταλαμβάνοντας έκταση 230 στρεμμάτων εκ των οποίων τα 185 ιδιοκτησίας του Δημοσίου και κυρίως του Δήμου Παύλου Μελά.
    Στο παρελθόν η περιοχή ήταν τόπος εκδρομών και αναψυχής για τους Θεσσαλονικείς, λόγω της παραδείσιας ομορφιάς της (νερό, δένδρα, πανίδα και χλωρίδα στην καλύτερη μορφή τους). Δεν είναι τυχαία άλλωστε η ονομασία του όμορου Ρετζικίου ”Ρετζίκι = Ουρεντζίκ = παραδεισένιος τόπος”.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.