Μικρασιατική Καταστροφή

      Η απόβαση στη Σμύρνη του ελληνικού στρατού τον Μάιο του 1919 ήταν η αρχή της εθνικής μας τραγωδίας με αποτέλεσμα: 50.000 νεκροί και 75.000 τραυματίες στρατιώτες. Πάνω από 1.500.000 Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες εστίες των προγόνων τους και να έρθουν σαν πρόσφυγες στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 600.000 νεκρούς .

      Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο Ελ. Βενιζέλος με το υπόμνημά του στη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης του Παρισιού, στη Μικρά Ασία ζούσαν 1.694.000 Έλληνες. Στη Θράκη και την περιοχή της Κωνσταντινούπολης 731.000. Στην περιοχή της Τραπεζούντας 350.000 και στα Άδανα 70.000. Σύνολο 2.845.000 Έλληνες που αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού της περιοχής που κυριαρχούσε οικονομικά, είχε δε καταφέρει να διατηρήσει την πολιτιστική του κληρονομιά, παρ΄ ότι αποτελούσε μειονότητα μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον .

     Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1922, οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη και στις 18 του ίδιου μήνα ολοκληρώνεται η εκκένωση της Μ. Ασίας από τα ελληνικά στρατεύματα.

Με τη Σμύρνη στις φλόγες και την απελπισμένη προσπάθεια του μαρτυρικού πληθυσμού της να σωθεί, καταφεύγοντας στα συμμαχικά καράβια, γράφεται μία από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία του Ελληνισμού.

    Τις μέρες εκείνες διαδραματίζεται ένα από τα πιο απάνθρωπα και αποκαλυπτικά γεγονότα του πολέμου.  Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί και Αμερικανοί ανέχονται με τη μεγαλύτερη απάθεια μπρος στα μάτια τους να πέφτουν για να σωθούν οι Έλληνες στη θάλασσα.

     Έτσι ήρθαν οι παππούδες μας στην Ελλάδα κατεστραμμένοι οικονομικά και κυνηγημένοι, αφήνοντας πίσω τους συγγενείς τους που χάθηκαν είτε από τους διωγμούς εναντίον τους είτε κάτω από τις αντίξοες συνθήκες στον δρόμο προς τη σωτηρία.