Προσωποποίηση

Προσωποποίηση είναι το σχήμα του λόγου με το οποίο αποδίδουμε ανθρώπινες ιδιότητες, συμπεριφορές και συναισθήματα σε έμψυχα (π.χ. ζώα), σε άψυχα (π.χ. βουνά) ή και σε αφηρημένες έννοιες (π.χ. δόξα) και μετατρέπονται σε ζωντανά πρόσωπα π.χ. Ο Όλυμπος και ο Κίσσαβος, τα δυο βουνά μαλώνουν. (Ξέρουμε πολύ καλά βέβαια πως τα βουνά ως άψυχα, δεν είναι δυνατόν να μαλώνουν, αλλά με αυτόν τρόπο τα κείμενα αποκτούν ζωντάνια και χάρη).


Υπογράμμισε τις προτάσεις, στις οποίες έχουμε προσωποποίηση.

α) Το λουλούδι μιλούσε με το χελιδόνι.
β) Τα αστέρια κουβέντιαζαν με το φεγγάρι.
γ) Το μωρό κοιμάται πολλές ώρες την ημέρα.
δ) Το απαλό αεράκι φιλούσε το πρόσωπό μας.
ε)  Η μητέρα φιλάει το παιδάκι της.
στ) Στο δρόμο προς το βουνό συνάντησα μια γελαστή βιολέτα.
ζ) Η μοναχική ιτιά καθόταν συλλογισμένη.
η) Τα φύλλα του πεύκου έτρεμαν από το φόβο τους.
θ) Ο αδερφός μου έτρεμε από το κρύο.
ι) Ο Γιάννης πήγε βόλτα με το ποδήλατό του.
ια) Η αγάπη ταξίδευε μέχρι τα μακρινά αστέρια.
ιβ) Το φεγγάρι κάνει βόλτες στα στενά δρομάκια της πόλης.