Η ελιά στη Θρησκεία μας

    Το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται τόσο στη Βάπτιση όσο και στο Ευχέλαιο. Στη Βάφτιση ο παπάς "λαδώνει" το μωρό για να το ευλογήσει, ενώ το κρατάει στα χέρια του ο ανάδοχος (ο νονός). Ο ιερέας χρίει (χρίσμα) με το λάδι τον βαπτιζόμενο στο μέτωπο, για αγιασμό του νου, στο στήθος για να αγιαστεί η καρδιά και η ζωή του, στα αφτιά για να ενδυναμωθεί στην ακρόαση των θείων λόγων, στο στόμα για να ομολογεί την αλήθεια, στα χέρια για να εργάζεται την αρετή και στα πόδια για να τρέχει στον ευθύ δρόμο της αρετής. Έπειτα αλείφεται ο βαπτιζόμενος σε όλο το σώμα με το ευλογημένο λάδι.
    Στο Ευχέλαιο χρησιμοποιείται αλεύρι, λάδι και κρασί. Το λάδι, αφού ευλογείται από τον ιερέα, χρησιμοποιείται για να αλειφθούν οι πιστοί, αλλά και για ίαση κάποιου αρρώστου, όταν το Ευχέλαιο γίνεται γι΄αυτόν τον λόγο.
    Και φυσικά το λαδάκι το χρησιμοποιούμε στο καντηλάκι για να το ανάβουμε καθημερινά.
    Υπάρχει επίσης αναφορά στην ελιά στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Νώε μετά τον κατακλυσμό έστειλε ένα περιστέρι και εκείνο γύρισε πίσω με ένα κλαδί ελιάς, σύμβολο ζωής και ειρήνης.
    Η λέξη "έλαιον" άλλωστε συνδέεται ετυμολογικά με τη λέξη έλεος, ενώ είναι γνωστό πως στην Καινή Διαθήκη χρησιμοποιούταν ως φάρμακο και ως μέσο καλλωπισμού.