Πώς εργαζόμαστε όταν μάς δοθεί το θέμα της έκθεσης

    Το να γράψουμε μια καλή έκθεση, δεν είναι και τόσο εύκολο πράγμα. Χρειάζεται προσοχή, προσπάθεια, ικανότητα, γνώση και σκέψη μεγάλη.

    Μόλις μας δοθεί το θέμα, η πρώτη μας δουλειά είναι να το διαβάσουμε με προσοχή δυο και τρεις φορές. Μετά να το σκεφτούμε καλά. Να δούμε τι ακριβώς μας ζητάει. Ποιος είναι ο κύκλος του περιεχομένου του. Μας ενδιαφέρουν μόνο αυτά που είναι μέσα στον κύκλο. Εκεί περιορίζουμε την προσοχή μας. Βρίσκουμε έτσι όλο το πλάτος της έκθεσής μας.

    Μετά ερευνούμε το βάθος της. Τι ακριβώς ζητά η έκθεσή μας, τι θέλει να γράψουμε, για να καλύψουμε το θέμα της. Ποιο είναι ακριβώς το κύριο νόημά της, ποιο είναι δηλαδή το κέντρο του κύκλου, με άλλα λόγια η κεντρική ιδέα της έκθεσής μας, γύρω από την οποία πρέπει να κινηθούμε περισσότερο και να τη φωτίσουμε καλύτερα.

    Αφού βρούμε την κεντρική, τη βασική ιδέα του θέματός μας, αρχίζουμε να "συγκεντρώνουμε" μέσα στο μυαλό μας το υλικό, που θα χρησιμοποιήσουμε. Προσπαθούμε να βρούμε πρώτα τα βασικά στοιχεία του, τα οποία θα αποτελέσουν τον σκελετό της έκθεσής μας.

    Αφού, λοιπόν, "συγκεντρώσουμε" έτσι το υλικό είτε με τη βοήθεια της μνήμης μας είτε με τη μελέτη διαφόρων πηγών, χρειάζεται μετά να το ταξινομήσουμε, το υλικό, μέσα στο μυαλό μας, κάνοντας ένα πρόχειρο σχέδιο, για το οποίο έχουμε ήδη μιλήσει.

    Μετά από το σχέδιο είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε την έκθεσή μας. Εκείνο που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή είναι να κάνουμε μια καλή  αρχή. Η αρχή της έκθεσής μας λέγεται πρόλογος. Αυτός είναι το πρώτο από τα 3 μέρη που μπορούμε να χωρίσουμε την έκθεσή μας: Πρόλογος, κύριο μέρος, επίλογος.

    Ο πρόλογος παρέχει στον αναγνώστη μια πολύ σύντομη ενημέρωση πάνω στο θέμα, το οποίο θα αναπτύξουμε. Μια ωραία βιτρίνα μάς προδιαθέτει πάντα ευχάριστα σε ένα κατάστημα που επισκεπτόμαστε. Το ίδιο και ένας ωραίος πρόλογος. Μας κερδίζει, μας αιχμαλωτίζει την προσοχή μας και μας βάζει εύκολα και αβίαστα στο θέμα. Μας προκαλεί το ενδιαφέρον και την επιθυμία να διαβάσουμε ή να ακούσουμε και την υπόλοιπη έκθεση.

    Πολλές φορές μπορούμε να γράψουμε έναν ωραίο πρόλογο, χρησιμοποιώντας μια εντυπωσιακή φράση σχετική με το θέμα μας ή κάποια στροφή ενός σχετικού ποιήματος ή μια σχετική παροιμία ή τέλος κάποιο παράδειγμα από την Ιστορία ή την καθημερινή ζωή, που να έχει όμως στενή σχέση με το θέμα μας.

    Μετά τον πρόλογο ερχόμαστε να εξετάσουμε όσα έχουν σχέση με το κύριο θέμα ή κύριο μέρος της έκθεσής μας.

    Το κύριο θέμα είναι ο κορμός της έκθεσής μας. Σ΄ αυτό θα αναπτύξουμε, σε όλο το πλάτος και το βάθος, το θέμα μας. Δεν πρέπει να αφήσουμε τίποτα, που να έχει σχέση με το θέμα μας και να μην το αναφέρουμε εκεί. Πρέπει καθετί να το εξαντλήσουμε από κάθε πλευρά. Δεν πρέπει να μένουν σκοτεινά σημεία ή να παραλείπουμε απαραίτητα πράγματα. Δεν χρειάζονται βέβαια οι φλυαρίες ή οι άσκοπες επαναλήψεις. Μετά το κύριο θέμα ακολουθεί ο επίλογος.

    Στον επίλογο εκφράζουμε τα γενικά συμπεράσματά μας για το θέμα μας, όπως το αναπτύξαμε στο κύριο μέρος του. Εκφράζουμε ακόμα τη γενική μας εντύπωση ή βγάζουμε ένα δίδαγμα ή δίνουμε κάποια προσοχή ή ευχή.

    Ο επίλογος πρέπει να είναι το καταστάλαγμα της προσπάθειάς μας και να έχει τις καλύτερες προτάσεις μας. Κάθε λέξη του επιλόγου πρέπει να είναι ιδιαίτερα διαλεγμένη.