Τα σημεία στίξης

    Όταν γράφουμε, στο τέλος των λέξεων ή των προτάσεων βάζουμε κάποια σημάδια που μας βοηθούν να διαβάσουμε σωστά το κείμενο και να καταλάβουμε καλύτερα το νόημά του. Τα σημάδια αυτά ονομάζονται σημεία στίξης και τα βασικότερα είναι τα ακόλουθα: η τελεία ( . ), το κόμμα ( , ), το ερωτηματικό ( ; ), το θαυμαστικό ( ! ), τα αποσιωπητικά ( ... ), η διπλή τελεία ( : ), τα εισαγωγικά ( <<  >> ), η παύλα ( - ), η παρένθεση ( ), η άνω τελεία ( * ), η διπλή παύλα ( -  - ), η απόστροφος  ( ' ) και το ενωτικό ( - ).


Η τελεία ( . ) μπαίνει στο τέλος μιας πρότασης που έχει ολοκληρωμένο νόημα, με σκοπό να σταματήσει για λίγο η φωνή μας. Κατόπιν συνεχίζουμε με κεφαλαίο γράμμα. 
Το κόμμα ( , ) χρησιμοποιείται για να κάνουμε μια μικρότερη παύση από ό,τι με την τελεία.
Το ερωτηματικό ( ; ) μπαίνει στο τέλος κάθε ερωτηματικής πρότασης.
Το θαυμαστικό ( ! ) μπαίνει μετά από επιφωνήματα ή φράσεις που εκφράζουν συναισθήματα.
Τα αποσιωπητικά ( ... ) μπαίνουν όταν δε θέλουμε να συνεχίσουμε τον λόγο μας και τον αφήνουμε μισοτελειωμένο.
Η διπλή τελεία ( : ) μπαίνει όταν γράφουμε τα λόγια κάποιου όπως τα είπε, όταν εξηγούμε κάτι ή όταν απαριθμούμε πράγματα.
Τα εισαγωγικά (<<   >>)  μπαίνουν για να κλείσουν τα ακριβή λόγια κάποιου, διάφορες εκφράσεις ή τίτλους.
Η παύλα ( - ) χρησιμοποιείται στον διάλογο για να δηλώσει την αλλαγή του προσώπου που μιλάει.
Η παρένθεση (   ) χρησιμοποιείται για να ξεχωρίσει μια λέξη ή φράση που συμπληρώνει το νόημα.
Η άνω τελεία ( * ) χρησιμεύει για να σταματήσουμε για λίγο το λόγο μας, περισσότερο από το κόμμα και λιγότερο από την τελεία.
Η διπλή παύλα ( - - ) χρησιμοποιείται όπως και η παρένθεση, αλλά σε περιπτώσεις που οι πληροφορίες θεωρούνται πιο σημαντικές.
Η απόστροφος ( ' ) χρησιμεύει στα πάθη των φωνηέντων δηλαδή στην έκθλιψη, στην αφαίρεση και στην αποκοπή, όπου μπαίνει στη θέση του φωνήεντος που φεύγει.
Το ενωτικό ( - ) είναι πιο μικρό από την παύλα και χρησιμοποιείται για να χωρίσει μια λέξη που δε χωράει στο τέλος της γραμμής.


Βάλε στο παρακάτω παραμύθι τα σημεία στίξης που λείπουν:

Η αλεπού και ο λέλεκας

 

Μια φορά ένας λέλεκας ήθελε να κάνει στην αλεπού τραπέζι  Πήρε λοιπόν έναν κουτρούλα γάλα  τον έβαλε πάνω σε μια πέτρα κι έβαζε μέσα τη μύτη του κι έπινε το γάλα  Σαν έβγαζε τη μύτη του όξω για να πάρει την ανάσα του  έσταζε λιγάκι γάλα  το έγλειφε η αλεπού 

Σαν ήπιε ο λέλεκας καλά  καλά το γάλα   είπε στην αλεπού

 Ήπιες δα   συντέκνισσα  γάλα  Χόρτασες 

 Ήπια  λέει  χόρτασα  Και σε έχω κι εγώ καλεσμένον αύριο να σε φιλέψω 

Έκαναν δα το λόγο τους  ανταμώθηκαν πρωί πρωί σε μια ράχη  Η αλεπού έφερε κι αυτή έναν κουτρούλα γάλα  Πάει σε μια πλάκα μεγάλη  έπειτα τον χτυπά απάνω  έσπασε  χύθηκε το γάλα πάνω στην πλάκα  Έπιασε η αλεπού το έγλειφε  χτύπαε ο λέλεκας τη μύτη του πάνω στην πλάκα αδιαφόρετα 

Ρώτησε δα ύστερα κι η αλεπού  

  Ε  σύντεκνε  λέει  ήπιες δα γάλα  Χόρτασες 

     Λέγε συντέκνισσα επίτηδες το έκανες   

Τότες η αλεπού του είπε 

   Κατά πού μου πούλησες  σύντεκνε  αγόρασες

Τα σημεία στίξης