Ο Μέγας Κωνσταντίνος ανέβηκε στον θρόνο το 306 μ.Χ. Το 324 κατόρθωσε να μείνει μονοκράτορας στην απέραντη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του πήρε δύο πολύ σημαντικές αποφάσεις, που αφορούσαν τη μεταφορά της πρωτεύουσας από τη Δύση στην Ανατολή, καθώς και την αλλαγή πλεύσης της εσωτερικής πολιτικής του.
Μετέφερε την πρωτεύουσα από τη Ρώμη στο Bυζάντιο, την αρχαία μεγαρική αποικία, όπου κυριαρχούσε το ελληνικό στοιχείο. Η συμβολή του Μέγα Kωνσταντίνου στη διοικητική αναδιοργάνωση του κράτους, αλλά και η θρησκευτική πολιτική του με επίκεντρο την καθιέρωση της ανεξιθρησκείας σε όλη την επικράτεια της αυτοκρατορίας του, αποτελούν σημαντικά κεφάλαια της ιστορίας, καθώς έθεσαν τις βάσεις για τη μελλοντική ανάπτυξη του Βυζαντίου.
Ως προς τα σύνορα του απέραντου κράτους του, ο Μέγας Kωνσταντίνος δεν έκανε καμιά προσπάθεια ώστε να το επεκτείνει. Φρόντισε μόνο να διατηρήσει την ακεραιότητα της αυτοκρατορίας του, αναθέτοντας στους γιους του τη φύλαξη των συνόρων. Αντιμετώπισε στον Βορρά με επιτυχία τις επιθέσεις των βαρβαρικών φύλων στον Pήνο και τον Δούναβη και κατόρθωσε να συνάψει ειρήνη με τους Γότθους.
Στην Ανατολή όμως η θρησκευτική πολιτική του Μέγα Κωνσταντίνου ενοχλούσε τους Πέρσες , οι οποίοι αντιδρούσαν βίαια με διωγμούς κατά των χριστιανών υπηκόων τους.
